Nie zgadzał się jednak z zamieszkami, które ogarnęły kraj po spaleniu Husa. Dlatego po śmierci Wacława IV stanął po stronie jego następcy, króla Zygmunta, i wkrótce stał się jednym z głównych przeciwników husytów. Jest odpowiedzialny za mordowanie zwolenników Kielicha, które miało miejsce od 1419 r. w całych Czechach, zwłaszcza w Kutnej Horze. W marcu 1420 r. został pokonany przez Jana Žižkę w bitwie pod Sudoměřem, a następnie pod Vitkovem i Vyšehradem (1420). Te niepowodzenia spowodowały, że popadł w niełaskę Zygmunta. Prawdopodobnie zmarł w 1423 r. na Morawach. W czasie wojen husyckich relacje o Jemniście zaginęły. Kolejna wzmianka pochodzi z 1534 r., kiedy to jako właściciel twierdzy wymieniany jest Mikuláš Kamberský z Kamberka.
Przed rokiem 1593 twierdzę kupiła rodzina panów z Říčan. Prawdopodobnie w tym czasie twierdza została przebudowana na bardziej komfortową rezydencję w stylu renesansowym. Dawna siedziba rycerska prawie całkowicie zniknęła i została zastąpiona wygodnym czteroskrzydłowym zamkiem. W czasie wojny trzydziestoletniej posiadłość była kilkukrotnie dewastowana. W 1666 roku panowie Říčany sprzedali Jemniště wraz z sześcioma wsiami należącymi do majątku. W ciągu następnych kilkudziesięciu lat właściciele często się zmieniali. W 1717 r. majątek kupił hrabia Franciszek Adam z Trauttmansdorff († 1762), członek starej styryjskiej rodziny. Po wybudowaniu nowego barokowego zamku wyprowadził się z twierdzy, a twierdza została wykorzystana do zakwaterowania urzędników majątku. Od tego czasu każdy kolejny właściciel Nowego Zamku był również właścicielem Starego Zamku.
W 1995 r. oba zamki zostały restytuowane, więc posiadłość wróciła do rodziny Sternbergów po ponad 50 latach. Ponieważ oba zamki zostały przekazane w fatalnym stanie (Nowy Zamek był jednak, obok Starego Zamku, naprawdę jak nowy), Petra i Jiří Sternbergowie zdecydowali się na długoterminową dzierżawę. Najemcami w tym czasie byli Jan i Otto Černý, którzy byli bardzo zaangażowani w rekonstrukcję.